Als Anne Rutgers uit Stadskanaal op 20 september 1943 door het Polizeistandgericht ter dood veroordeeld wordt, maakt hij zijn testament op. Hij hoopt dat zijn zoontje later – net als hij – timmerman wordt en laat het kind al zijn gereedschap na. Twee uur later is Rutgers dood.
Anne Rutgers is betrokken bij het verzet. Tot drie keer toe probeert hij brand te stichten in het gemeentehuis in zijn woonplaats. Hij en zijn mededaders proberen zo het bevolkingsregister te vernietigen, om tewerkstelling van Nederlandse mannen in Duitsland te saboteren.
Verzetsman Roelof Tuin uit Valthermond probeert hetzelfde in het gemeentehuis van Exloo. Maar tevergeefs. De acties in Stadskanaal en Exloo mislukken. Anne Rutgers, Roelof Tuin en acht andere verzetsmannen worden opgepakt en op het Witterveld bij Assen doodgeschoten. De lichamen worden verbrand in het crematorium van Kamp Westerbork, want de Duitsers willen dat er geen spoor van de verzetsmannen overblijft. Maar het loopt anders.
Deze film is in opdracht van Stichting Oorlogs- en Verzetscentrum Groningen (OVCG) gemaakt door Liefke Knol Film & Media. Research, regie en samenstelling: Liefke Knol. Camera: Arjen de Graaf en Ronald Pras. Montage: John Döpp. De film is mede mogelijk gemaakt door Stichting Vier 5 mei, provincie Groningen, gemeente Stadskanaal en De Verhalen van Groningen. (2019)
Rechthebbende:
Groninger Archieven/OVCG
Vorm van de bronfilm:
Video bestand digitaal
Geluid:
Ja
Starttijd:
00:00:00:00
Eindtijd:
00:11:53:00
laatste wijziging 30-08-2023
1 gedigitaliseerd
2209 Catalogus van audiovisueel materiaal, 1914 - heden
Op 16 april 1945, twee weken vóór de bevrijding van Delfzijl, komt in de haven een schip uit Emden aan. Het schip, een rijnaak, is volgeladen met Nederlandse gevangenen uit een ontruimd strafkamp in Wilhelmshaven. De Duitse legercommandant in Delfzijl zit in zijn maag met dit onverwachte transport. Hij voelt de hete adem van de geallieerden in zijn nek en heeft weinig zin onder die dreiging ook nog de zorg voor een groep doodzieke gevangenen op zich te nemen. De commandant besluit het schip weer terug de Eems op te sturen. Maar zover komt het niet. Dankzij bemiddeling van de Delfzijlster burgemeester Welleman mogen de mannen toch blijven. In konvooi trekken ze door de straten van Delfzijl, gadegeslagen door bewoners die diep onder de indruk zijn van wat ze zien. Voor veel Delfzijlsters is deze intocht een eerste confrontatie met de verschrikkingen van Duitse kampen.
Rechthebbende:
OVCG/ Groninger Archieven
Vorm van de bronfilm:
Video bestand digitaal
Geluid:
Ja
Starttijd:
00:00:00:00
Eindtijd:
00:11:30:00
laatste wijziging 09-06-2021
1 gedigitaliseerd
2209 Catalogus van audiovisueel materiaal, 1914 - heden
In maart 1943 weigert politieman Dirk Boonstra uit Grijpskerk een dienstbevel. Met zijn collega’s van de groep Grootegast moet hij zeven Joden, oude en zieke mensen, ophalen voor transport naar Westerbork. De diepgelovige Boonstra wil dit uit principiële overwegingen niet doen. Ook zijn collega’s weigeren. De mannen worden allemaal gearresteerd en afgevoerd naar kamp Vught. Anderhalf jaar later sterft Dirk Boonstra in een Duits concentratiekamp.
In het kader van Gemeenteproject Bevrijding, in samenwerking met: Stichting Vier 5 Mei en de Verhalen van Groningen.
Martinus Ritzema en zijn broer Rentje stellen zich principieel op tegenover de Duitse bezetter. De jonge Martinus is burgemeester van de gemeente Oldekerk, maar neemt in augustus 1941 ontslag omdat de Duitsers de democratisch gekozen gemeenteraden opheffen. Martinus beschouwt het als zijn christelijke plicht om in verzet te komen. Datzelfde geldt voor zijn broer Rentje. Beiden worden actief voor de Ordedienst, een van de grootste Nederlandse verzetsorganisaties. Op 1 april 1945 worden de mannen gepakt door de SD. Rentje wordt bij de inval in zijn boerderij in Leens meteen doodgeschoten. Martinus zit nog negen dagen gevangen in het Huis van Bewaring in Groningen. Hij wordt met nog negen andere gevangenen in de vroege ochtend van 10 april 1945 doodgeschoten op het Mandeveld in Bakkeveen.
In het kader van Gemeenteproject Bevrijding, in samenwerking met: Stichting Vier 5 Mei en de Verhalen van Groningen